เล่าเรื่อง พิธีกรกะทันหัน อี พี แรก ไปแล้ว มาต่อกันเลย กับภาค 2
เรื่องนี้ฉุกเฉินระดับชาติ กะทันหันระดับสิบกะโหลก แผ่นดินไหวครั้งรุนแรงที่อินโดนีเซีย
มีประกาศเตือนภัยสึนามิ ซึ่งมีแนวโน้มว่าทิศทางอาจถึงไทย เรื่องนี้เกิดหลังเหตุภัยพิบัติใหญ่ ประเทศไทยมีการตั้งหน่วยงานรองรับขึ้นมาแล้ว
เราในฐานะ ” สาวพยากรณ์ “ ผู้ดูแลข่าวอากาศ พยายามช่วยบ.ก. ข่าว ติดต่อหน่วยงานด้านนี้โดยตรง
แต่ไม่มีใครให้สัมภาษณ์ เพราะต้องรอผู้ที่มีสิทธิ์ให้ข่าว
ความเป็นความตายก็บีบเข้ามา
ระหว่างรอประเมินว่าจะเข้าไทยมั้ย ถ้ามา อีกกี่ชั่วโมงคลื่นยักษ์จะมาถึงภูเก็ต เหตุเกิดจากอะไร รุนแรงแค่ไหน ข้อมูลที่อยู่ในมือมีเพียงการรายงานความสั่นสะเทือนจากหน่วยงานเตือนภัยและสำนักข่าวต่างประเทศสั้นๆ ว่า สั่นเท่าไหร่ ความลึกเท่าใด พิกัดไหน
มันยังน้อยยยยยเกินไป ข้อมูลไม่พอที่จะเล่าในเวลาออกอากาศที่ได้รับมา
นาทีนั้น สติมาปัญญาเกิดพิธีกร 
ในการทำพยากรณ์อากาศ นอกจากรายงานสภาพอากาศแล้ว มักจะหยอดความรู้รอบตัวเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวเนื่องไปด้วย ประมาณ1 ใน3นาทีของช่วง เราทำข้อมูลจำนวนมากเป็นวัน เพื่อสรุปให้เข้าใจสั้นๆง่ายๆ ข้อดีของการทำงานคนเดียว ข้อมูลเหล่านั้นถูกจัดเก็บใส่ไฟล์อย่างเป็นระเบียบเรียงหัวข้อที่ค้นคว้าเก็บใส่คอมพิวเตอร์ของตัวเอง
เอาหล่ะ เมื่อหาคนโฟนอินสดไม่ได้ เราต้องรายงานข้อมูลด่วน เปิดคอม ยกไฟล์แผ่นดินไหวมากาง จับรูปแบบการเกยกันของแผ่นดินที่มีความเป็นไปได้ มาสรุป ส่งภาพให้ฝ่ายกราฟฟิค และให้บ.ก.สกรีนเนื้อหา จากนั้นออกอากาศ โดยแสดงภาพจากวิดีโอวอลล์ เล่าให้พอเห็นภาพกระบวนการ รูปแบบการเกิด ผลกระทบ อาจเกิดขึ้นได้อย่างไรบ้าง จบช่วงปุ๊บ ก็มีประกาศออกตามมาพอดีว่าน่าจะไม่ถึงไทย
แม่เจ้า นี่เท่ากับดึงเวลาสำเร็จ
หัวใจจะวาย อะดรีนาลีนสูบฉีดขั้นสุด
แต่พอออกอากาศราบรื่น ประชาชนได้รับข้อมูลที่มีประโยชน์และถูกต้อง ความรู้สึกฟิน คือรางวัลที่ได้รับ
ในความกะทันหัน ที่รอดมาได้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ส่วนอีกเหตุการณ์ที่ฉุกเฉินระดับชาติยิ่งกว่าครั้งนี้
เป็นเหตุการณ์ที่ขอละรายละเอียด
เอาเป็นว่าถ้าค้นหาชื่อในกูเกิล
พร้อมกับคำว่าหลังจอดำ
…
คุณคงนึกออกว่า ทำไมถึงยากกว่า
อ่านงานเขียน กุ๊ก เรื่องอ่านๆ ได้ ที่ หน้ารวมงานเขียนของกุ๊ก นะคะ
