การเป็นผู้ใหญ่สนุกน้อยกว่าความเป็นเด็ก แต่ก็ใช่ว่าจะหาความสุขไม่ได้
ที่สนุกน้อยกว่าเพราะต้องควบคุมพลัง อารมณ์ ความรู้สึก การแสดงออกในตัวเองให้เป็น
เหมือนกระแสน้ำไหลเชี่ยวรุนแรง หากมีประตูระบายน้ำกั้น ปลายน้ำ ซึ่งอาจหมายถึง คนรอบข้าง หรือแม้แต่ตนเองในภายหน้า ก็จะไม่เดือดร้อน ค่อยๆปล่อยอย่างเหมาะสม เปรียบดั่ง ” สติ ” กำกับชีวิต เท่าทันตนเอง เบื่อ โมโห เสียใจ ..รู้ว่าเกิดขึ้น แต่ไม่ปล่อยให้กระแสอารมณ์ชั่วครู่ชั่วยามโถมใส่ จนท่วมใจ
หากมีเขื่อน ผันไปเป็นพลังงานไฟฟ้า คงเปรียบได้ดั่ง “ปัญญา”
มิใช่เพียงควบคุมแต่ยังจัดการตัวเองได้ และเกิดประโยชน์มหาศาล หรืออาจจะกลายเป็นสิ่งที่คนทั้งโลกต้องจดจำ อย่างพ่อครัวที่ นิวยอร์ก นาย George Crum สร้างเมนูใหม่จากความโมโห เหตุจากมีลูกค้าส่งคืนเฟรนช์ฟรายด์ของเขา เพราะว่ามันนุ่มนิ่ม ชุ่มน้ำมันเกินไป เขาโกรธมากจึงหั่นมันฝรั่งให้บางที่สุดเท่าที่ทำได้ ลงไปทอดให้กรอบ คลุกเกลือ และส่งคืนให้ลูกค้า แต่ปรากฏว่าลูกค้ากลับชอบมันมาก และนำมาสู่การกำเนิดของเจ้า Potato chips หรือ มันฝรั่งแผ่นทอดกรอบ ที่ตอนนี้กลายเป็นขนมถุงหลากยี่ห้อหลากรสชาติ ชนิด ถ้าพ่อครัวต้นตำรับฟื้นขึ้นมาเห็นน่าจะตกใจ ( ที่มาของเรื่อง http://realmetro.com/history-of-potato-chips/ )
คิดดูเล่นๆ ถ้าวันนั้นพ่อครัวเขวี้ยงตะหลิวออกมาจากครัว ปาใส่หัวลูกค้าด้วยความโมโห ถึงจะได้ระบายอารมณ์ แต่ก็คงต้องขึ้นโรงขึ้นศาล หรือถ้าเกิดเสียความมั่นใจ ไม่ทอดเฟรนช์ฟรายอีกเพราะกลัวไม่อร่อย ไม่นานคงต้องปิดร้าน แต่นี่กลับให้ผลตรงกันข้าม เพราะใช้สติและปัญญาแก้เผ็ดลูกค้า จนกลายเป็นสินค้าขายดีเสียด้วยซ้ำไป
ดังนั้น เมื่อใดเกิดตะกอนจนทำให้จิตใจขุ่นมัว ให้นับ 1-10 ถ้าไม่พอให้นับถึง 1,000 ขั้นตอนนั้นคือ
การ “ยับยั้งชั่งใจ” ให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างเหมาะสม และใช้สติปัญญาเป็นสารส้ม แกว่งสมอง ตรึกตรองด้วยเหตุและผล
เท่านี้ ก็นับได้ว่าเป็นผู้ใหญ่ รู้ควรไม่ควร เมื่อมีวุฒิภาวะ ใจคอมั่นคง ย่อมเป็นที่พึ่งพาแก่ผู้อื่นได้ จัดการอารมณ์ตัวเองได้ก็เป็นสุขได้ เช่นกัน
ถ้าคุณมีความสุขอยู่ บอกเราด้วย นะคะ
อ่านงานเขียน กุ๊ก เรื่องอ่านๆ ได้ ที่ หน้ารวมงานเขียนของกุ๊ก นะคะ
